Jednym z najbardziej nietuzinkowych rodzajów współczesnej muzyki okazuje się być niejaki gatunek emo, który w pewnym sensie ma swoje korzenie i wykazuje mocne powiązanie z hardcore punkiem, ale nie do końca są to te rytmy, które przypisywane są powszechnie znanemu rockowi w cięższym brzmieniu i mocniejszym wydaniu. Czym odznacza się wspomniany niestandardowy typ jakim jest emo? Dowiesz się tego na podstawie poniższych fragmentów.
Zacznijmy może od tego, że emo zrodziło się w kontekście typowych stylizacji i podgatunków muzycznych uznawanych przez melomanów jak i krytyków muzycznych mniej więcej w pierwszych latach lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Za ojczyznę stylistyki emo ogólnie – czy to w ubieraniu, czy w zachowaniu oraz w muzyce i jej brzmieniach również, uznaje się wschodnią część Stanów Zjednoczonych, a dokładniej południowo wschodnie obszary. W głównej mierze emo dominowało na terenie Florydy i tak też pozostało po dziś dzień, bowiem teraz raczej ten gatunek muzyczny już odszedł do przysłowiowego lamusa, lecz na Florydzie nadal sporo jej wyznawców i miłośników.
Jeżeli chodzi o cechy typowe dla emo to na pewno nie są to standardowe brzmienia punk rockowe. Jest to coś, co raczej ciężko jest określić mianem śpiewania i typowego, a na pewno czystego wokalu. Wiąże się to z faktem, iż w emo najważniejsza jest rozpacz, którą artysta muzyczny na do przekazania publiczności stojąc na deskach estrady. Wiąże się to przede wszystkim z tym faktem, że emo to rozpaczliwy krzyk i to ten właśnie krzyk stanowi sedno owej stylizacji muzycznej, odbiegając od standardów ogólnie przyjętych.www.kolekcjonerskie-hologramy.pl Nie ma tam nawet w ogóle śpiewu a często w jego miejsce pojawia się melorecytacja.
Napisane przez: